دوشنبه، 3 مرداد، 1384 

تقصیر من و تو نبود .... نه نبود ...

من و تو با هم عشق رو شروع کردیم ... با هم عاشق شدیم .... به هم عاشق شدیم .... تنها جرم ما جوونی ما بود .... همین و همین ....

من عشق رو با تو دیدم ... تو تو دیدم ... با تو نفس کشیدم ... با تو لمس کردم ....

گناه من و تو چی بود ؟ اگه عشق من و تو هوس بود و عادت پس من امروز برای کی دلتنگ شده بودم ؟ برای کی اشک میریختم ؟ کی رو صدا میکردکدم ؟

پس چرا هر روز و هر روز دنبال تو میگردم ؟ پس چرا هنوز و هنوز هر روز و هر روز به یاد تو  و به اسم تو پا میشم ؟  پس چرا بازم چشمام رو به دره بقا خشک میشه ؟

تو با مهربونیت من و اسیر خودت کردی .... و من .....

من آهوی دشتم  ..... تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم .....

دلم بدجوری تنگه اون خنده هاته بدجوری هوای محبت بی منتت رو کردم ....

یادته تب داشتم ؟ پشت تلفن مونده بودی با اینکه فکر میکردی من خوابم و بچه ها هم هی بهت میگفتن بیا بریم بیرون ..... یادته چی گفتی ؟ گفتی ممکنه فرنوش بیدار بشه و ببینه من نیستم و بترسه .... یادته ؟

دلم لک زده یه دفعه دیگه بهم بگی نونوشم ... یه دفعه دیگه ببوسیم ... یه دفعه دیگه توی اون کوچه بن بست بغلم کنی و فشارم بدی ...

اون روزی که افطار پیش هم بودیم رو یادته ؟ موقع افطار دستهای همدیگر رو گرفتیم ... چشمهامون رو بستیم و دعا کردیم ... یادته وقتی داشتی دعا میکردی دستم رو فشار میدادی ؟

وای ............ چقدر دلم برات تنگه ... چقدر دلتنگتم .............

ولی الان نه .... باید صبور باشم .... باید صبور باشم و قوی ....

بهت قول دادم تو نبود تو نشکنم ... نمیشکنم .... مطمئن باش ..... یه روز میام .... با دست پر هم میام ..... میام بابایی ... میام . 

******************************** 

بی تو طوفان زده دشت جنونم

            صید افتاده به خونم

                     تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم

                              بی من از کوچه گذر کردی و رفتی ؟

                              بی من از شهر سفر کردی و رفتی ؟

تو ندیدی نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی ؟

  تا در خانه ببستم

             دگر از پای نشستم

                            گوئیا زلزله آمد

                                       گوئیا خانه فروریخت سر من

بی تو من در همه شهر غریبم

               بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی

                                         برنخیزد دگر از مرغک پربسته نوایی

 تو همه بود و نبودی

          تو همه شعر و سرودی

                     چه گریزی ز بر من

                           که زکویت نگریزم

                                       گر بمیرم زغم دل

                                                     به تو هرگز نستیزم

  من و یک لحظه جدایی ؟

                            نتوانم نتوام

                                     بی تو من زنده نمانم ...